Spring naar de inhoud

Coachingpraktijk Into The Woods

Over mij

Zoals iedereen van ons, heb ik ook een goed gevuld rugzakje dat met tijd en goede ondersteuning minder zwaar werd. In dat rugzakje zit onder andere ook burnout en secundair trauma.

Burn-out zie ik niet zozeer als enkel te veel werken, maar eerder als te veel werken met/aan dingen die je niet voeden. Dat je niet meer in lijn met jezelf bent. Je hebt meer energievreters dan energiegevers. En zowel in mijn geval als bij vele andere mensen, is dat niet in balans omdat:

We niet stilstaan bij wat ons energie geeft en vreet maar vooral dat we in ons leven dingen doen die we eigenlijk diep vanbinnen niet willen doen. 

Dit is niet iets wat bewust gebeurd. Vaak start dit al in onze jeugd met goedbedoelde adviezen van vrienden en familie die we ter harte nemen. Daardoor ontstaan er onbewuste gedragingen en patronen die we gebruiken om er bij te horen. En samen gaan we aan de slag om deze patronen zichtbaar te maken en te verbreken.

Zelf werk ik in de hulpverleningswereld en heb ik first hand ontdekt dat de meeste hulpverleners perfect voor anderen kunnen zorgen maar helemaal niet goed voor zichzelf. Vaak is het iets wat ze vanuit hun kindertijd kennen en kunnen, en meenemen in het volwassen leven.

Voor COVID was er in het ziekenhuis waar ik werk geen ondersteuning voor het mentale aspect van onze job. De zin “als je dit niet aan kan moet je maar een andere job zoeken.” Heb ik heel vaak horen zeggen tegen nieuwe medewerkers. Buiten dat hulpverleners een heel koppig ras zijn, hebben ze ook het grootste hart. En dat kan veel aan tot op het moment dat het niet meer zo is. Dat ons hart breekt en we onze job moeten verlaten. Want je was niet “sterk” genoeg. Niets is minder waar!

Ik wil helpen deze ogenschijnlijke “zachte sector” ook effectief terug zacht te maken. De data rond burn-out, secundair trauma en andere hulpverleners syndromen liegen er niet om. Er is nog veel werk aan de winkel om onze sector opnieuw zacht te maken en daar wil ik mee aan werken.

Alles wat ik doe, probeer ik met respect voor alles en iedereen te doen. Daarom ben (werk) ik graag in en met de natuur. Met in de natuur aan de slag te gaan, herstellen we de connectie met onszelf als met de natuur.

If we fall it doesn’t mean that we have failed, it is another invitation to transform and expand
- Rebecca Campbell -

Mijn levensdoel

Mijn levensdoel is dat er op een dag enkel en alleen maar authentieke mensen rondlopen. Mensen die helemaal zichzelf kunnen en mogen zijn, met respect voor elkaar.

Ik dacht heel lang dat mijn missie het zijn van een stem voor de stemloze was, het opkomen voor degene die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Maar het grootste deel van mijn missie is om mensen te leren hun eigen stem te leren gebruiken, voor zichzelf te leren opkomen.

Ik voelde dit al toen ik een kind was. De status quo trok ik geregeld in twijfel en deed vaak het tegenovergestelde van wat er verwacht werd. Ik kwam op voor degene die gepest werden zodat ik zelf ook het mikpunt werd, ik liet me niet doen omdat ik een meisje was waardoor ik de naam “manwijf” kreeg, ik haalde ongepast gedrag aan waardoor het zinnetje “je overdrijft” bijna elke dag de revue passeerde, en nog zo van die zaken…

Je leest het dus, mijn gevoel voor onrecht was groot en mettertijd, als tiener, twintiger, liet ik me meeslepen door de status quo. Want “if you can’t beat them, join them.” Wat me op mijn 29 jaar mijn burn-out heeft opgeleverd. Het jarenlang vechten tegen de maatschappij had me niets opgeleverd, het meedoen al helemaal niet. Toen leerde ik dat ik eerst mezelf graag mocht leren zien, mezelf te accepteren voor wie ik was vooraleer ik anderen graag kon zien. En zij mij. Laag voor laag ontdekte ik terug wie ik was en waar ik voor stond. Sindsdien voel ik me sterker worden, krachtiger. En dat gevoel… Dat gun ik jou ook!

Opleidingen